تعهد در قراردادها تعهد در لغت به معنای “همراه شدن ، پیوستن ، حمل شدن ، مقید بودن به چیزی” است. این اصطلاح از این نظر نیز نزدیک است که معمولاً توسط طرفین در طول مدت قرارداد مشخص می شود و با قرارداد همراه است. مسئولیت مبلغی است که پیمانکاران ، در زمان انعقاد قرارداد ، با توافق (اعم از قرارداد اصلی یا قرارداد مستقل) به عنوان میزان خسارت (مادی یا معنوی) که ممکن است به دلیل عدم اجرای آن یا تأخیر در انجام تعهد. و در این مورد توافق کنید. این قرارداد در صورت شرط قرارداد ، شرط جریمه یا مجازات نامیده می شود. تعهد تعهد: نظرات مختلفی توسط محققان حقوقی در مورد قابل اجرا بودن تعهد بیان شده است. برخی معتقدند که این تعهد تنها در صورتی قابل ادعا است که به جبران تاخیر در اجرای تعهد مرتبط باشد و معتقدند که اگر تعهد به عدم انجام تعهد (جایگزین تعهد اصلی) مرتبط باشد ، فقط تعهد می تواند مورد نیاز باشد و لازمه اصل الزام و الزام قابل جمع نیست. سایر فقها معتقدند که در هر دو مورد قابل مطالبه است. در دادرسی قضایی نظر واحدی وجود ندارد و هر دو نظریه فوق در دادگاه قضایی وجود دارد. ماده ۲۳۰ قانون مدنی: “اگر در معامله شرط شود که در صورت تخلف ، متخلف مبلغی را به عنوان خسارت پرداخت کند ، افسر نمی تواند وی را بیشتر یا کمتر از آنچه لازم است مجازات کند.” ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی: << شاکی حق دارد برای جبران خسارات ناشی از دادرسی یا تأخیر در اجرای تعهد یا عدم رعایت تعهد به دلیل تقصیر متهم به دلیل امتناع ، یا در جریان دادرسی یا به طور مستقل اقدام قانونی کند. برای پرداخت وظیفه یا امتناع از آن از نظر عدم تحویل یا تأخیر در تحویل ، متهم را ملزم کنید. همچنین متهم می تواند خسارت وارده به شاکی را که شاکی به عمد به وی وارد شده ، مطالبه کند ، زیرا می داند که وی حق دادرسی ندارد. در موارد فوق ، دادگاه پس از رسیدگی میزان خسارت را تعیین و محكوم علیه را ملزم به پرداخت خسارت علاوه بر حكم به دلیل صلاحیت دادرسی یا طبق رأی جداگانه می كند. اگر در مورد خسارت قرارداد خاصی بین طرفین منعقد شده باشد ، به عنوان یک قرارداد تلقی می شود. تبصره ۱: به استثنای مواردی که مطالبه خسارت به طور مستقل یا پس از پایان دادرسی مطرح شود ، مطالبه خسارت موضوع این ماده مستلزم تشکیل دادخواست قانونی نیست. تبصره ۲: خسارات ناشی از انجمن غیرانتفاعی قابل مطالبه و جبران تأخیر تأدیه در موارد قانونی نیست. به نظر می رسد با توجه به مواد فوق الذكر كه قراردادهای طرفین را از نظر خسارت پذیرفته اند و ماهیت تعهد چیزی غیر از خسارت نیست ، اگر طرفین تعهد را در قرارداد بیان كنند (اعم از عدم اجرای یا برای تأخیر) با توجه به مواد فوق و قاعده اراده طرفین در قراردادها ، در هر دو حالت ، در صورت نقض تعهد ، ممکن است تعهد مطالبه شود. این تعهد جایگزین تعهد اصلی نیست ، بلکه ضمانتی برای نقض مقررات قراردادی است و بنابراین ، در صورت نقض تعهد در هر دو مورد ، می توان از آن استناد کرد. نظر وکلا درمورد مطالبه تعهد ادعای عدم اجرای تعهد با تعهد به انجام آن: در مورد احتمال الزام به انجام تعهد در حالی که خواستار عدم اجرای آن شده اید ، وکلا نظرات مختلفی ارائه داده اند که به شرح زیر است: ۱- برخی از حقوقدانان معتقدند که تقاضای خسارت برای عدم اجرای تعهد هرگز با درخواست اجرا ترکیب نمی شود. به عبارت دیگر ، متعهد نمی تواند به تعهد متعهد به تحقق وعده و خسارات ناشی از عدم اجرای تعهد استناد کند. به عنوان مثال ، مالک موظف است ملک خود را بفروشد و در قرارداد شرط شده است که در صورت عدم اجرای تعهد ، مبلغی را به عنوان تعهد پرداخت می کند ، پیمانکار (خریدار) نمی تواند از او بخواهد زمین را تسلیم کند و پیوند با هم اما خساراتی که بعضاً ناشی از عدم رعایت تعهدات فرعی است و اصولاً توسط تعهد مطالبه می شود ، صحیح بوده و اصل فوق را نقض نمی کند. زیرا وی در قرارداد چندین تعهد دارد؛ استرداد مسئولیت از دست رفته
این مطالب را نیز ببینید!
سامانه پاسخگویی دیوان عدالت اداری/شماره پاسخگویی دیوان عدالت
سامانه پاسخگویی دیوان عدالت اداری جهت تماس با سامانه پاسخگویی دیوان عدالت اداری می توانید …