معامله به قصد فرار از دین
در انجام معامله ، هر یک از طرفین اهداف و انگیزه های خاص خود را دارند که از نظر حقوقی “جهت” معامله نامیده می شود.
ماده ۲۱۷ قانون مدنی:
“لازم نیست جهت معامله مشخص شود ، اما اگر مشخص شده باشد باید قانونی باشد ، در غیر این صورت معامله باطل است.”
بنابراین ، در قرارداد بیع ، لازم نیست جهت معامله مشخص شود ، اما در صورت محدودیت ، انگیزه و هدف ، به عبارت دیگر ، جهت باید قانونی و مشروع باشد ؛ به عنوان مثال ، اگر شخصی مکانی برای تأسیس مرکز فساد و فحشا بخرد و هدف از این معامله در قرارداد مشخص شود ، قرارداد باطل خواهد شد. یا در یک اجاره نامه ، نوع استفاده و شغل مورد بحث باید قانونی و مشروع باشد ، در غیر این صورت اجاره نامه باطل خواهد بود. گویی در قرارداد پیش بینی شده بود که این مکان برای فروش دستگاه های اسلات و اجاره داده شده است.
ماده ۲۱۸ قانون مدنی:
“اگر معلوم شود که معامله به قصد فرار رسمی از دین انجام شده است ، این معامله فاقد اعتبار است.”
بنابراین ، هرگونه معامله رسمی ، به این معنا که طرفین قصد انجام معامله را نداشته باشند ، به دلیل عدم قصد باطل خواهد بود. در مورد وضعیت معامله ای که در آن شخصی قصد دارد واقعاً از دین فرار کند ، در ماده ۴ قانون اجرای مجازات های مالی مصوب سال ۱۹۹۸ موارد زیر بیان شده است:
“هرکسی که اموال خود را به قصد فرار از دین و تعهدات مالی مشروط به داشتن اسناد لازم الاجرا و هرگونه مجازات مالی به دیگری منتقل کند ، بنابراین باقیمانده دارایی آنها برای پرداخت بدهی خود کافی نباشد ، جرم محسوب می شود و از چهار ماهها تا دو سال حبس. “محکوم خواهد شد و اگر انتصاب کننده نیز آگاهانه اقدام کرده باشد ، وی به عنوان همدست جرم شناخته خواهد شد. خواهد بود.”
مطابق مقاله فوق ، اقدامات فروشنده جرم محسوب می شود اگر:
۱٫ قصد آن فروش کالا برای فرار از دین است. بنابراین ، اگر وی اموال خود را برای پرداخت بهای یکی از طلبکاران خود فروخت ، هیچ جرمی مرتکب نشد.
۲٫ مانده مال او برای پرداخت بدهی های او کافی نیست.
۳- در مورد شکایات مشمول اسناد رسمی ، حکمی صادر شده و در مورد شکایات ناشی از اسناد غیررسمی ، محکومیت مقامات قضایی و در نتیجه اعمال این قانون صادر شده است. . این اعدام توسط مقامات ثبت صادر می شود.
نکته دیگر این است که قانونگذار وضعیت معامله ای را که خریدار نیز از موارد آن مطلع است ، لغو کرده و حتی خریدار را در این جرم شریک دانسته و وی را مجازات و مسئول جبران خسارت کرده است.